Min leivet Birgte Wenn ik so an min Heimat denke wär ik oft so fierlich still in mi hör ik de Kirkenglocken lüen kümp mangs dat Heimweh över mi. Sei ik de Kinnner Blömkes plücken de Hirgen, Pätkes, all dat Land de Gräbens un de grönen Wisken in schöne Birgter Heimatland. Go ik mol dür de stillen Stroten kik ik so hier un do mol henn dat Birgte dat ik enst verloten ik dann bol nich mehr wie kenn. Un wenn noch dusend Johr vergoht et is un bliv min Heimarort Un so es ik mi von innen kenn et träkt mi immer wier hier henn! Alfred Gehring (1956)